London here we come!

Het is al weer even geleden dat jullie wat van ons hebben gehoord en dat hoort natuurlijk niet. De laatste keer dat wij wat schreven waren het de succes verhalen uit Miami met een gouden en zilveren medaille! Iets waar we het natuurlijk voor doen en hopen voort te kunnen zetten richting de Olympische Spelen. We hadden nog  3 overgebleven kwalificatie toernooien om ons te plaatsten voor deelname in London.

Op papier leek dit na ons succes in januari een makkie maar het bleek net iets ingewikkelder in elkaar te zitten.

De eerste kans was begin april in het Spaanse Palma de Mallorca waar we 2 maanden lang hard voor hadden getraind. Dan begint het evenement en merk je dat er iets niet in orde is. Wedstrijd na wedstrijd voeren we slecht en konden we, naast dat ik een griepje onder de leden had, onze drive op het Spaanse water niet vinden. We werden uiteindelijk 29e. Nou..., dat zet je wel aan het denken met nog maar 2 kansen om een Olympisch ticket te bemachtigen.

In de voorbereiding naar Hyeres hebben we een strak schema gevolgd en een aantal aanpassingen gemaakt op het programma. Zo zijn we iets eerder naar Hyeres afgereisd, hebben we gekozen voor een korte break na Hyeres en een super lange voorbereiding op het WK in Barcelona. Het was alles of niks en het moest in deze 2 evenementen gaan gebeuren!

We hadden er voor gekozen om in Hyeres de puntjes op de i te zetten zodat we konden oogsten op het WK.

In de trainingen merkten we direct dat we scherp waren en continu harder gingen dan de concurrenten.We zijn het evenement goed begonnen met een een vliegende start, een 1-5 en stonden op een derde plaats. De rest van de week verliep in een soort van flow en vielen nooit meer van het podium af. We hebben nog wel een uitglijder gemaakt (32ste plek) maar de rest was goed genoeg om de medal race in te gaan als nummer 3. Onze serie tot dan was 1-5-5-6-1-4-32-6-12-4.

De medal race verliep goed en we konden verdedigen op nummer 4 en 5. Uiteindelijk wisten we de finishlijn te passeren als nummer 5. Yes, eindelijk een volle nominatie en tevens een enorme tik uitgedeeld aan onze landgenoten" Team Steven" Ze konden ons alleen nog passeren als ze 1 of 2 zouden worden op het WK in Barca, een bijna onmogelijke opgave.

Na Hyeres zijn we 4 dagen thuis geweest om vervolgens gelijk door te gaan naar Barcelona. Naast ons trainingsprogramma hebben we daar ook kunnen genieten van de prachtige stad. Segra familia bezocht, dat ding is nog steeds niet af en hebben we een dagje gekeken op het circuit van Barcelona om de kwalificatie van Formule 1, prachtig!

Het WK was begonnen en eigenlijk wisten we na dag 1 al dat we na onze volle nominatie de selectie ook hadden gewonnen. Team Steven zeilden slecht en ook wij zeilden onder de maat maar wel met controle op onze landgenoten. Na 6 wedstrijden was de kwalificatie over, TeamCoster in de goldfleet en Team Steven in de silverfleet. Ondanks ons teleurstellende resultaat op het WK, 18e overall, hebben we de selectie gewonnen en is onze ticket naar de Spelen verzilverd.!

Lieve vrienden van TeamCoster zonder jullie was dit nooit gelukt, zonder jullie steun hadden we nooit onze Olympische Campagne kunnen afmaken. Doordat jullie en wij natuurlijk ook geloof hadden in een goede afloop is het ons gelukt, we gaan naar de Olympische Spelen! Wij zijn jullie hier erg dankbaar voor!

Nu doorpakken op weg naar Londen en eindelijk een medaille winnen. We zijn er al 12 jaar voor bezig, driemaal is scheepsrecht toch?!!

Afgelopen zaterdag vertrokken wij alweer  naar Weymouth om Sail for Gold te zeilen. Eindelijk op het water zeilen waar we zo naar uitgekeken hebben. En nu gelukkig met een Olympisch ticket op zak!

Onze nieuwe boot staat klaar, hier gaan we Sail for Gold mee zeilen om te kijken of dit ons iets extra's brengt, net een beetje meer snelheid zou mooi zijn. Als dat niet het geval is zeilen we de Olympische Spelen gewoon in de boot van Hyeres, want oh wat gingen we daar hard!

London here we come!


Groeten namens TeamCoster,
Sven

Tweede tijdens de eerste Worldcup van 2012 in Miami!

Na de Noord- Amerikaanse kampioenschappen, die we wisten te winnen, hadden we een kleine week training in Miami. Kleine puntjes die we moesten verbeteren hebben we aangepakt en daarnaast hebben we veel oefenwedstrijden gevaren. Eigenlijk was het zo dat elke wedstrijd die we voeren we elke keer wel bij de eerste 3 zaten, al waren de deelnemers een stuk sterker dan tijdens de NA kampioenschappen. Ineens merk je dat mensen op de haven over je beginnen te praten, hoe is het toch mogelijk dat die Costers ineens zo goed zeilen, we kregen zelfs complimenten van geduchte tegenstanders.
Vol vertrouwen gingen we van start tijdens de Miami OCR, de eerste Worldcup van het jaar, die plaatsvond van 23-27 januari.

Onze eerste wedstrijd wisten we gelijk te winnen. Snelheid was goed en eindelijk geeft dit je het zelfvertrouwen waar we al meer dan een jaar naar op zoek waren.
Doordat de wind helemaal weg viel bleef het op deze eerste dag maar bij 1 wedstrijd.

Dinsdag: dag 2
Om het programma van 10 wedstrijden af te kunnen werk

en moesten we op de tweede dag 3 wedstrijden varen. Het

was weer een moeilijk dagje maar door stabiel te zeilen konden we een goede dagscore neerzetten, 3-3-7. Tevens konden we, als we hier de kans voor zagen, de Australiërs (huidig Wereldkampioenen) controleren.

Woensdag: dag 3
We gingen steeds stabieler varen. De wind zat overal en nergens en er gebeurde veel dingen op de baan. Soms zat de wind op links en soms op rechts. Tegenstanders begonnen fouten te maken en teveel risico te nemen. We lieten ons niet uit het veld slaan en scoorden een 5-6. Zelf ben je niet tevreden je wilt meer en je wilt het nu. Je begint weer te wennen aan vooraan varen dus dan wil je als het even kan ook winnen. De Australiërs voeren net iets beter, al scheelde het weinig.

Donderdag: dag 4
We stonden 2e overall en wilden graag een plek hoger, of dit nou realistisch was of niet, we gingen ervoor! Zonder veel risico te nemen en met een super snelheid voeren we een 3-3. De wereldkam

pioenen voeren een 6-1, we liepen dus wel wat in maar het was nog niet genoeg om te winnen. Keulen en Aken zijn ook niet in een dag gebouwd dus rustig aan het is januari en de Spelen zijn eind juli.

Vrijdag: dag 5
Inmiddels heb je wel door dat je tot de beste 2 van het evenement hoort en je zet de aanval waar kan ook volledig in. De eerste race ronde we als nummer 1 de boei. Na een perfect voordewinds rak liepen we veel uit en kun je gaan verdedigen op nummer 2, de Amerikanen. Zonder teveel te kijken naar de Australiërs merkten we na 10 min in het kruisrak dat de Ozzies hard aan het inlopen waren. We hadden een shift niet gezien en werden deze wedstrijd 2, de Australiers 1. Zonde, hier moeten we echt beter in worden! De laatste wedstrijd werden we 6e en de Ozzies wisten ook deze wedstrijd te winnen. Een gat van 10 punten was een feit dus moesten we een goede medal race varen om uiteindelijk te winnen. Gelukkig hadden we wel een gat van 13 punten op het Griekse team wat 3e stond.

Zaterdag: dag 6
De dag van de Medal race en tevens de afsluitende race voor goud, zilver of brons.
Aangezien de Australiers geen 3 meer konden worden en alleen nog hun overwinning aan ons konden verliezen wisten we dat het een moeilijke race ging worden.
Gelijk nadat het 5 min schot was gegaan zagen we een match race aankomen. De Australiërs wilden ons wegbrengen om hun overwinning veilig te stellen. Voor ons slecht nieuws want je kunt dan niet je eigen wedstrijd varen en tevens misschien wel zilver of brons verliezen. Gelukkig gebeurde dit niet en konden we als 8ste eindigen, de Grieken werden 4 en de Australiers 10. Het zilver was veilig!
Wat een trip en wat een gave resultaten in dit belangrijke Olympische jaar. Hier train je zo lang voor en als het er dan ook nog eens uitkomt op het juiste moment dan ben je oprecht even blij. De stap van steeds rond 15e overall naar podium is groot, de afgelopen maand geeft ons een enorme boost richting de rest van het jaar.

In de vorige blog schreef ik dat kwalificatie en eventueel een medaille op de Olympische Spelen echt mogelijk is. Nu durf ik te zeggen dat buiten dat het mogelijk is we zeker weten dat we weer een grotere kans ma

ken om dit te gaan realiseren. Door de resultaten van de afgelopen 3 weken zijn we op de World Ranking weer gestegen van 11 naar 5, dit geeft veel vertrouwen. We gaan ervoor en willen jullie wederom danken voor jullie trouwe support en steun.

Eind maart begint de volgende Worldcup, de Princes Sofia cup in Palma de Mallorca. Voordat deze Worldcup begint gaan we eerst nog op 3 trainingsstages om straks wederom een goed resultaat neer te kunnen

zetten.

Op naar een top 3 plek op de wereld ranglijst!

Groeten

Kalle & Sven

Pictures bij Richard Langdon

Miami 2012, De Noord Amerikaanse kampioenschappen

Het mag eigenlijk niet meer maar we willen jullie toch nog een gelukkig nieuw jaar wensen!

Zoals ik in de vorige blog heb geschreven zou het een knallend 2012 gaan worden en ik kan niet anders zeggen dan dat we een flitsende start hebben gemaakt…!

Deze flitsende start van 2012 begon eigenlijk 10 uur voordat we in Nederland het nieuwe jaar zouden inluiden.

Kalle was achtergebleven in Australië om vakantie te vieren met zijn vriendin Carolien. Om 2 uur middags oudejaarsdag (daar oud & nieuw) ik Kalle bellen om ze een gelukkig nieuwjaar te wensen. Normaal neemt hij altijd op maar dit keer werd ik continue weggedrukt.

Om 16.00 uur, inmiddels 2 uur in het nieuwe jaar kreeg ik een teken van leven. Hij belde me op met de gelukkige mededeling dat hij op zijn knieën was gegaan om Carolien ten huwelijk te vragen.. Helemaal in stijl met een ring, champagne en niemand om hun heen. Natuurlijk heeft ze ja gezegd en gaan ze trouwen, wat een feest en wat een heerlijke start van 2012!

Op 9 januari zijn we vertrokken naar Miami om ons voor te bereiden op het Noord-Amerikaanse kampioenschap en de Miami OCR. Anders dan normaal hebben we ervoor gekozen om een rustige voorbereiding te doen en niet te veel te trainen want inmiddels weten we wel hoe we de boot hard moeten laten gaan. De goede kant op varen is natuurlijk een ander verhaal. En juist hieraan hebben we veel aandacht besteed door andere afleidende factoren af te sluiten.

Aangezien we geen deel meer uitmaken van Nationale selectie of kernploeg hebben wij geen recht op financiële ondersteuning. Met behulp van de 'Vrienden van Team Coster' en daarnaast geld besparen waar mogelijk, kunnen wij onze Olympische campagne voortzetten.

Ook krijgen wij de hulp van een paar belangrijke suppliers, Gill Marine die ons eigenlijk al vanaf dag 1 ondersteund met al onze zeilkleding, Harken (al onze zeilblokken) en natuurlijk Marlow Ropes.

Via een vriend van ons hebben we een boot geregeld op de Coral Reef Yacht Club. Een 38 foot raceboot waar we prima op kunnen slapen. Deze andere weg, waar niks voor je wordt geregeld, is even wennen maar absoluut alleen in positieve zin. Terug bij de roots hoe we ooit zijn begonnen, dat geeft een goed gevoel!

Het Noord-Amerikaans Kampioenschap begon op 13 januari met 22 boten en 10 nationaliteiten. Niet een heel sterk veld maar toch 4 jongens uit de top 10 van de wereld.

Dag 1

Onze eerste dag werd gekenmerkt door weinig wind en we begonnen met een 2e plek, de laatste wedstrijd van die dag wisten we te winnen. Het geeft een prettig gevoel om na de eerste dag gelijk aan de leiding te gaan.

Dag 2

Het ging eigenlijk nog beter, start was goed, elke klap was raak en ook de snelheid waar we in Perth zoveel tijd aan hebben besteed was top. Race 3 en 4 wisten we te winnen. We werden echter wel op de hielen gezeten door het sterke team uit Amerika van Stu Mcnay-Bhiel. Zij wisten de laatste race te winnen en wij werden 2e. Overall stonden we pas een punt voor op de Amerikanen met nog 3 wedstrijden te gaan.

Dag 3

Vanaf de start wisten we dat we goed moesten kijken naar de Amerikanen, we lieten ons niet afleiden en bleven het spel spelen waar de Amerikanen fouten bleven maken. De eerste wedstrijd werden wij 1 en USA 7^e.

De tweede wedstrijd gebeurde er weer hetzelfde, we dekte ze van de start keurig af en zij moesten wegklappen naar andere wind die ze niet konden vinden. Resultaat: wij eerste en zij 6e.

Met nog een wedstrijd te gaan waren we al Noord-Amerikaans Kampioen maar toch wilden we ook de laatste wedstrijd laten zien wat we kunnen. Het Oostenrijkse team wist deze wedstrijd te winnen en wij werden 2e de Amerikanen 3e en de Zweed 4e.

Uiteindelijk hebben we het evenement gewonnen met een serie van: 2-1-1-1-2-1-1-2.

Het jaar zo beginnen geeft vertrouwen en een enorme boost voor de rest van 2012!

Op maandag 23 januari start de Miami OCR, de eerste Worldcup van 2012. De kop is eraf en we hebben er zin in!

Als we terug kijken op onze voorgaande Olympische jaren 2000-2004-2008 waren het altijd onze sterkste jaren. Wij gaan er alles aandoen om dat in 2012 ook te laten gebeuren en dan sluiten we onze Olympische carrière op een waanzinnige manier af!

Groeten vanaf de boot in de haven van de Coral Reef Yacht Club,

Kalle & Sven

WK Perth 2011 en een bijzonder getal

WK Perth

Daar zit je dan, voor de zoveelste keer in het vliegtuig terug naar huis. De vorige keer dat ik een blog schreef waren we vol zelfvertrouwen en klaar voor het WK.

Team Coster met boeg nummer 13, ach ik dacht dat dit nummer ons niet zou achtervolgen. Om precies te zijn is niks minder waar. Op het moment van schrijven zit ik op stoel nummer 13, is het 13 december, was onze gemiddelde score een 13e plek, eindigden we met 113 punten en heb ik denk ik wel 13 keer een bakboord stuurboord gemaakt door 13 verkeerde inschattingen. En oh ja ik vergeet helemaal onze prachtige witte huurauto die een kenteken had wat met 13 begon en eindigde. 

Goed we kunnen nu wel ophouden met het getal want we zijn uiteindelijk 18e geworden. De overall score werd aan het eind gewijzigd doordat er een boot voor het hele evenement gediskwalificeerd werd wat ons 3 punten opleverde waardoor we op 110 punten uitkwamen. Deze boot in kwestie was het andere Nederlandse team en tevens onze concurrenten. Alhoewel ze op een 26e plek hadden moeten eindigen werden ze nu laatste. Dit gun je uiteraard niemand dus ook Team Stevens niet!

Inmiddels kan ik met opgeheven hoofd vertellen waarom we het niet goed hebben gedaan, achteraf praten is altijd een stuk makkelijker.

Het WK begon op maandag 5 december terwijl de gemiddelde Nederlander waarschijnlijk thuis zat met een kop warme chocola en een gedichtje. Ons cadeautje van de Sint was een 21ste en een 14e plek en het had maar weinig gescheeld of ons gedichtje was er één geworden in de protest kamer. Gelukkig gebeurde dit niet maar echt happy kun je niet worden als je zo een wereldkampioenschap begint.

De tweede dag van het evenement werd gecanceld wegens regen en thunderstorms, wat overigens prachtige lichtflitsen opleverde de hele dag door.

Vanaf de derde dag werden onze resultaten beter, we voeren eindelijk goed en konden een 5-6-9 noteren wat ons terug zetten in het klassement met veel mogelijkheden op beter. Een buikgriep bij Kalle zorgde deze dag nog wel voor wat rotzooi in de boot want de arme jongen kon niks binnenhouden. Respect hoe Kalle ondanks alles toch heeft doorgezet om alles te geven!

Na wat medicijnen en een goede nachtrust hebben we verder het evenement uit kunnen zeilen met helaas weinig goede resultaten. In de goldfleet voeren we een serie van 21-18-14-11-12.

Om nu de schuld te geven aan een buikgriep is een beetje makkelijk maar echt helpen deed het natuurlijk niet. Kalle, Dick en ik hebben uitvoerig gepraat waar de oorzaak kan zitten en eigenlijk waren we het er over eens dat we veel te veel fouten hebben gemaakt en dat we meer moeten vertrouwen op wat we kunnen.

Vooraf aan het WK hebben we 20 dagen 4 uur per dag getraind in 25 knopen wind. Misschien hebben we wel gewoon veel te veel gevaren. We waren niet zeker genoeg van waar we eigenlijk heel erg goed in zijn: hard gaan! We waren te veel bezig met bootsnelheid i.p.v. met bezig zijn met tactiek. Overigens hebben onze trainingsmaten en concurrenten Nick Rogers en Chris Grube het ook niet zo goed gedaan met dezelfde oorzaak. Zij hebben tevens denk ik hun selectie verloren om naar de spelen te kunnen gaan. Bij ons is dat gelukkig niet aan de orde en hebben we nog alle kansen om dadelijk in het Europese seizoen ons alsnog te kwalificeren voor de Spelen.

We geloven er nog steeds heilig in en gaan verder met onze moeilijke campagne naar de Spelen. Door jullie, vrienden van Team Coster, is dit mogelijk. We live to fight an other day en komen dadelijk echt met resultaten die ons naar de Spelen brengen. We gaan als outsiders voor een medaille dat als alles eenmaal rond is echt mogelijk is!

Dank voor jullie steun het afgelopen jaar, mede dankzij jullie kunnen wij onze campagne voortzetten met als doel een medaille op de Spelen! We hebben nog een lange weg te gaan maar hopelijk blijven jullie ons ook in 2012 steunen en kunnen wij samen met jullie onze droom gaan waarmaken.

We wensen iedereen hele fijne dagen en een heel goed 2012!

Het gaat in ieder geval zeker vuurwerk worden!

Groeten,

Dick, Kalle en Sven

Fotograaf: Richard Langdon, Ocean Images.

WK 2011 staat voor de deur!!

Vandaag hebben we een rustdag en is het tevens mijn verjaardag. Gedurende onze campagne, waar we al bijna 13 jaar mee bezig zijn, is dit tevens de 5de keer dat ik mijn verjaardag in Australië mag vieren.

Er is vandaag ook tijd om te vertellen wat we de afgelopen 3 weken allemaal hebben gedaan:

14 november zijn we vetrokken naar Perth om ons voor te bereiden op het WK. Gelijk na aankomst hebben we een auto gehuurd en zijn we gaan zoeken naar ons huis in Fremantle. Na een enorme jetlag en een nachtje goed slapen sta je dan in Australie en moet je alles je eigen gaan maken. Container uitpakken, rubberboot in het water leggen en er vooral voor zorgen dat het voelt alsof je thuis bent.

Doordat we thuis al veel tijd en energie in de organisatie hadden geïnvesteerd ging dat gesmeerd en waren we binnen anderhalve dag up en running!

De eerste 4 dagen hebben we getraind met onze sparringpartners Nick Rogers en Chris Grube. Elke dag waaide het zoals het ook in de folder staat, hard. De Fremantle docter liet van zich spreken. De zogenaamde docter is een wind die hier in principe altijd waait doordat het in de woestijn van Australië zo verschrikkelijk heet wordt, waarna die vanaf 12 uur middags gaat zuigen waardoor het hard vanuit het zuidwesten begint te waaien.

Onze snelheid lijkt goed te zijn maar we zijn natuurlijk elke dag bezig met verbeteren!

20 november zijn we begonnen met het Australische kampioenschap. De eerste 2 dagen waaide het stevig en scoorden we redelijke resultaten. Een 8-4-3-10 gevaren in een veld van 40 boten. Een goed begin dus maar toch waren we niet tevreden met de performance. Na lang sleutelen aan de settings zijn we weer aan de slag gegaan voor race 5 en 6 wat ons twee 3de plekken opleverde en ons tevens op een 2de plaats overall zette. Hier doe je het natuurlijk allemaal voor, het gevoel moet goed zijn en dat was het ook! Een minpunt van het verhaal was dat de omstandigheden anders waren en de wind misschien 9-12 knopen was.

De laatste 4 wedstrijden werden gekenmerkt door weinig tot zeer weinig wind waar de boeien continue verplaatst moesten worden. De resultaten waren 9-19-5-17. Echt ontevreden waren we niet want uiteindelijk toch een stabiele serie met 2 mindere wedstrijden.

Een 6de plek overall en weer een hoop ervaring die we mee kunnen nemen naar het oh zo belangrijke WK dat op maandag 5 december van start gaat.

Van 25 november tot 1 december hebben we getraind met onze sparringpartners en stond er gelukkig weer de wind die we denken dadelijk tijdens het evenement ook te hebben. Het sleutelen aan settings met weinig wind leverde niet het gewenste resultaat met veel wind. Na wat sleutelen om dit goed te krijgen, en dat is nu gelukt, denken wij met zowel wind als weinig wind mee te kunnen met de besten.

Morgen is onze laatste trainingsdag op het water en kunnen we nog even kijken wat de concurrenten aan het doen zijn, een oefenwedstrijd varen en het materiaal voor de laatste keer checken. Overmorgen mogen we de boot weer helemaal uit elkaar halen voor de meting en laten keuren voordat we eindelijk van start kunnen gaan.

Het is een lange voorbereiding geweest van augustus tot nu, al die tijd dat we toch al weer van huis zijn begint aan je te knagen. Je hebt alles uit de kast gehaald om straks maximaal geprepareerd aan de start te verschijnen en zo voelt het ook!

Het liefst wil je dat het morgen al begint en als je dat gevoel hebt dan ben je er ook helemaal klaar voor!

Doel
Ons doel voor dit WK is om ons te nomineren voor de Olympische Spelen. We hebben al een halve nominatie (gehaald tijdens Delta Lloyd Regatta: 5de plek) maar hebben nog een halve nominatie nodig wat betekent: top 8 landen en bij de eerste 15 deelnemers. Daarnaast moeten we het land kwalificeren door bij de eerste 20 landen te eindigen. Als we zorgen dat we voldoen aan de eerste en belangrijkste eis dan komt de rest vanzelf wel goed.

Programma
5 december -> Kwalificatie wedstrijden 1-2
6 december -> Kwalificatie wedstrijden 3-4
7 december -> Kwalificatie wedstrijden 5-6
8 december -> Rustdag
9 december -> Goldfleet wedstrijden 7-8
10 december -> Goldfleet wedstrijden 9-10
11 december -> Medalrace

Voor de resultaten tijdens het WK kunnen jullie vanaf maandag 5 december kijken op: http://www.perth2011.com

Verder zijn we natuurlijk nog steeds te volgende via:

Facebook

Hyves

Twitter

Groeten vanuit Fremantle!

TeamCoster traint in Scheveningen

Beste vrienden en fans,

Wij zijn deze week hard aan het trainen in Scheveningen om ons voor te bereiden voor het WK in Perth, Australie. Het is inmiddels al lekker fris in Nederland en hebben behoorlijk wat wind gehad.

Bekijk hier onder onze trainingsbeelden. (vergeet hem niet in HD te zetten en je volume op 10)




Vanuit Scheveningen, TeamCoster OUT!

De afgelopen twee maanden van TeamCoster

Het is weer even geleden dat wij een update hebben geschreven, ons excuus hiervoor!

Hieronder een kort verslag van onze afgelopen twee maanden: 

Pre Olympics

Van 31 juli t/m 13 augustus stond het zogenaamde test event (ook wel pre Olympics) op de agenda waar maar een boot per land aan mee mag doen. Wij hadden ons gekwalificeerd voor dit evenement wat uiteraard een goede generale is voor wat over 1 jaar komen gaat op de Olympische Spelen.

Zoals altijd worden er over deze 2 weken 10 evenementen gevaren in 10 verschillende klassen dus vandaar dat er zo'n lange periode voor uitgetrokken wordt. De 470 klasse is altijd een van de grootste met 34 boten.

Om een goed evenement te varen is het belangrijk zo min mogelijk punten te scoren en zo stabiel mogelijk te varen. Dat stabiel goed varen in de top is ons het gehele jaar niet gelukt, op de Delta Lloyd regatta na.

Vol goede moed en hard werken lukte ons het toch om na een moeilijke week in de medal race te komen. Dit is de 11e wedstrijd die alleen voor de beste 10 uit het evenement is.

In het klassement stonden wij 10e, dus mochten we met de beste mee varen in de laatste race om dubbele punten. De serie die we tot dusverre gezeild hadden was als volgt, 7-20-16-11-9-6-6-20-14-4

Medal race

Kalle en ik hebben in het verleden niet zo'n goede ervaring op medal races mede doordat we de zilveren medaille verloren op de Olympische Spelen van Beijing in 2008.

Dit keer hadden we met elkaar afgesproken dat we niks konden verliezen en moesten proberen een goede race te varen. Niet een hoek in gaan ofzo maar gewoon een stabiele race varen en tussen je tegenstanders in blijven zodat het een goede training is voor de volgende serie als we weer in de medal race zitten.

We hadden een goede start een beetje in het midden van het veld en konden de shifts goed vinden. Op het moment dat we door hadden dat we in de kop van het veld lagen hebben we verdedigd op de concurrentie en eindelijk hadden we een stabiele race die ons een 2e plek opleverde. Een goede afsluiter van het evenement en een 9e plek overall.

De stijgende lijn zit erin maar ons doel voor het evenement hebben we niet gehaald. We wilden top 8 worden.

Terug in Nederland hadden we even 3 weken vrij voordat de trainingen weer gingen beginnen.

Nederlands Kampioenschappen Olympische Klassen Medemblik

Van 16 tot en met 18 september stond het Nederlands Kampioenschap op het programma waar we absoluut wilden laten zien dat we nog steeds de beste zijn.

In volle concentratie begon vrijdag de eerste wedstrijd die we uiteindelijk net als de 2 races erna wisten te winnen.

Zaterdag was er eigenlijk weinig verandering. De keuzes op de baan waren goed net als de snelheid en na 2 dagen hadden we al 6 eerste plekken.

Met nog 2 races te gaan op zondag waren we zaterdagavond al Nederland Kampioen. Zondag hadden we een 2e en een 6e plek die we gelukkig konden aftrekken.

Een fijn gevoel, want zo'n Kampioenschap moet je ook winnen. Je kunt alleen maar verliezen voor de toeschouwer en er wordt niks anders van je verwacht. 

Het seizoen zit er nu op en we hebben even vakantie. Over 2 weken begint echter het nieuwe seizoen alweer en het belooft een heel lang en mooi seizoen te worden.

Kalle en ik hebben 12 jaar lang geknokt voor een Olympische medaille. We hadden hem 3 jaar geleden bijna......... Over 2 weken begint het afsluitende seizoen waar we hopen recht te zetten waar we zo lang voor bezig zijn geweest.........!

Programma komende tijd:

- 10 oktober tot en met 4 november training Nederland

- 14 november tot 20 november Training Australië Perth

- 20-24 november Open Australian Championships

- 5-11 december World Championships Fremantle

Wij zullen gedurende onze trainingen en wedstrijden de aankomende tijd proberen zoveel mogelijk blogs bij te houden zodat jullie op de hoogte blijven van onze avonturen.

From Amsterdam, TeamCoster out!