Na een rit van 650 km van Barcelona naar La seyne sur mer kwamen we aan bij de cote d'azur. Helemaal blij waren we om eens te zien hoe 30 knopen er ook al weer uitzagen want dat hadden we niet gezien tijdens de periode in Palma. Helaas was de wind echter weer weg toen we gingen trainen de volgende dag voor de springcup. Met weinig wind waren we gebleven waar we nog oh zo hard aan moeten werken. 10 knopen of minder was wederom orde van de dag. Wat wel positief was dat we voort konden bouwen aan de wind die we hadden in Palma alleen nieuwe omstandigheden met de zelfde kracht.
Elke dag merkte we dat we beter grip kregen op de wedstrijden maar we lieten nog veel liggen in het laatste gedeelte van het eerste kruisrak. Toch voeren we een stabiel evenement en was de beste positie overall op de laatste dag. Met andere woorden we groeien gelukkig nog steeds en zijn nog lang niet op het niveau vanwaar we horen te staan. 9e overal was het resultaat. Opvallend was om te zien hoe goed de Japanners waren met weinig wind en zaten er meestal 3 bij de eerste 10 iedere wedstrijd.
NA deze generale repetitie voor semaine Olympic Hyeres moesten we weer verhuizen naar 40 Km verderop Hyeres.
Al langere tijd had ik in mijn hoofd om van La seyne sur mer naar Hyeres te zeilen ipv een dag weg gooien van boot inpakken op trailer, uitpakken en weer opbouwen. Echter stond er weinig wind na de springcup en hebben we alleen de helft maar kunnen zeilen. De rest was slepen met 15 knopen en de rit duurde dan ook niet langer dan anderhalf uur. Vervolgens weer terug naar La seyne sur mer met de rubberboot want we wonen nog een nacht in La seyne.
De volgende dag heeft Kalle de rubberboot weer omgevaren en Dick en ik de lege trailer en bus
Eenmaal in Hyeres hadden we 2 vrije dagen gepland, echter waren de omstandigheden in het vooruitzicht dat er weer een mistral kwam. Programma snel aangepast en zijn straight in training gegaan zolang het kon en we konden op deze manier 3 dagen prachtig trainen ipv 3 dagen stil zitten en dan weer 3 dagen still zitten door te harde wind.
Gisteren hebben we getraind met hele snelle jongens, NZl, ITA en GBR Er stond goede wind en we gingen hard zo als vroeger. Heel veel lineups en elke keer kwamen we vooraan uit. Kijk dat geeft zelfvertrouwen en eindelijk een gevoel dat hard werken loont. Downwind was het meest te winnen want aan de wind waren de verschillen maar heel klein. Als we beide zo onder controle houden weer ik zeker dat we dadelijk weer boven aan de ranglijsten zullen verschijnen. Nu even rust het geeft een heerlijk gevoel dat de rest toch niet kan trainen aangezien het hier 40 knopen waait. en ja ik denk dat we de goede planning weer onder de knie beginnen te krijgen en eindelijk weer een beetje vat op de concurrentie.
Laat het evenement maar beginnen we zijn er klaar voor!
Na onze trainingsmaand in Miami is het even stil geweest rond TeamCoster. Reden was dat wij druk bezig waren onze campagne anders in te richten om de kans van slagen te maximaliseren.
Kalle en ik waren allebij van mening dat onze vader Dick weer terug moest komen als coach van ons team. Wij hebben de algelopen 10 jaar met hem samen gewerkt in de 470, maar eigenlijk is hij al onze coach sinds de eerste keer dat wij in een optimist stapte.
Maar aangezien Sven Karsenbarg is aangesteld in oktober 2010 als coach van de 470 kernploeg (mannen) was er geen ruimte voor een tweede coach. Om deze reden hebben Kalle en ik er voor gekozen dat wij verder gaan als 'merkenteam', wat betekent dat TeamCoster nog wel ondersteund wordt door het verbond, maar geen onderdeel meer uitmaken van de kernploeg.
Andere ondersteuning ontvangen wij van onze sponsoren Crazy Piano's, Gill en uiteraard de 'vrienden van TeamCoster', maar wij zijn nog wel op zoek naar andere bedrijven die ons willen ondersteunen!
Kalle en ik zijn van mening dat directe coaching van Dick ons op (korte) termijn een kwalificatie voor de Olympische spelen van Londen 2012 zal opleveren en op lange termijn een medaille op de spelen.
TeamCoster bestaat nu dus weer uit 3 man!
Misschien dat ik zelfs Dick kan overhalen om ook een bijdrage te leveren aan onze blog :)
Palma de Mallorca In Palma hebben wij onze nieuwe boot gedoopt! Na Thriller (2010) varen wij vanaf nu in Dangerous, de doop kan je hier bekijken:
(De boot is uiteraard gedoopt door een dame, in dit geval Marcelien de Koning)
De eerste twee weken hebben wij hard getraind aangezien wij nog weinig water hebben gezien na Miami. Gelukkig konden wij een coachboot lenen van het Watersportverbond. Tijdens de wedstrijden was er geen boot beschikbaar voor ons, dus Dick zat in de rescueboot van Tony van Oeveren (bedankt Tony!).
De trainingen zijn goed verlopen, per dag hebben wij ongeveer 4 uur gevaren en hard getraind met een aantal buitenlandse teams. Over het algemeen was er vrij weinig wind, tijdens trainingen kwamen wij weinig te kort, maar de wedstrijden miste wij nog net dat kleine beetje wat je nodig hebt om in de top mee te kunnen draaien.
Maar Kalle en ik wisten van te voren dat we nog te weinig hadden gevaren dus daar hadden wij wel rekening mee gehouden.
Gelukkig zijn wij nu in totaal 6 weken op pad met Dick in Spanje en Frankrijk en hebben wij een druk programma: Palma (SPA), La Seyne sur mer en daarna Hyeres (Frankrijk).
Palma princes Sofia cup De eerste 2 wedstrijden voeren we stabiel met een 6-7 maar het waaide heel hard en hadden de snelheid nog niet te pakken. De boot voelde langzaam aan de wind, maar gelukkig vlogen we echt voor de wind. Resultaat was dus prima, het gevoel nog niet.
De 2e dag voeren we niet stabiel, waren aan het zoeken naar een goede plaats in het kruisrak en konden niet goed kiezen wat nou de juiste kant was die we op moesten gaan. Dit resulteerde in een 9 en een 27e plek. Die 27e plek was echt niet nodig en hadden dan ook echt slecht gezeild, dus met een chagrijnig gevoel naar bed.
De derde dag begonnen wij eindelijk weer het gevoel te krijgen dat we weer wat beter in de boot begonnen te zitten, eerste wedstrijd een 2e plek en de 2e een 23e. Nou zal je zeggen wat slecht zeg die 23e plaats maar dat was het eigenlijk helemaal niet. het was een goede wedstrijd waar we alleen de pech hadden dat de wind 20 graden naar rechts draaide en dat terwijl je je lane kon houden over BB richting layline. We hadden een tevreden gevoel over gehouden van deze dag en het begon langzamerhand te lopen.
Dag 4 begon de goldfleet. In de gold fleet is het zo als je constant presteert in moeilijke omstandigheden maak je grote sprongen in het klassement. Wij deden dit goed door 2 keer 11e te worden, weer waren we tevreden Goal voor dit evenement was de medal race te halen wat inhoudt om bij de beste 10 te staan na dag 5.
Op de laatste dag van de wedstrijden zat er voor ons niet meer in dan een 21e plek en een 12. Jammer genoeg net niet genoeg om bij de beste 10 te eindigen. Toch voeren we redelijk goed alleen hadden we vaak pech. Geluk dwing je af. Dus met andere woorden veel varen veel trainen en gelijk weer door naar Frankrijk om wedstrijden te varen.
La Seyne sur mer Frankrijk Morgen begint de Springcup in Zuid Frankrijk, er staan 75 boten ingeschreven en een hoop toppers doen mee.
We hebben voor deze 2 weken een coachboot kunnen lenen van het Watersport verbond en begin mei staat onze nieuwe rubberboot klaar in Weymouth Engeland zodat we ons daar geen zorgen meer over hoeven te maken. Eindelijk kunnen we morgen echt van start gaan met onze 3 eenheid! Niks staat ons in de weg, en als er ons wel iets in de weg staat dan zijn we het zelf en kunnen we in de avond dit bespreken om er voor te zorgen dat het niet meer gebeurd. Heb er zin in!
