maandag 4 juni 2012

London here we come!

Het is al weer even geleden dat jullie wat van ons hebben gehoord en dat hoort natuurlijk niet. De laatste keer dat wij wat schreven waren het de succes verhalen uit Miami met een gouden en zilveren medaille! Iets waar we het natuurlijk voor doen en hopen voort te kunnen zetten richting de Olympische Spelen. We hadden nog  3 overgebleven kwalificatie toernooien om ons te plaatsten voor deelname in London.

Op papier leek dit na ons succes in januari een makkie maar het bleek net iets ingewikkelder in elkaar te zitten.

De eerste kans was begin april in het Spaanse Palma de Mallorca waar we 2 maanden lang hard voor hadden getraind. Dan begint het evenement en merk je dat er iets niet in orde is. Wedstrijd na wedstrijd voeren we slecht en konden we, naast dat ik een griepje onder de leden had, onze drive op het Spaanse water niet vinden. We werden uiteindelijk 29e. Nou..., dat zet je wel aan het denken met nog maar 2 kansen om een Olympisch ticket te bemachtigen.

In de voorbereiding naar Hyeres hebben we een strak schema gevolgd en een aantal aanpassingen gemaakt op het programma. Zo zijn we iets eerder naar Hyeres afgereisd, hebben we gekozen voor een korte break na Hyeres en een super lange voorbereiding op het WK in Barcelona. Het was alles of niks en het moest in deze 2 evenementen gaan gebeuren!

We hadden er voor gekozen om in Hyeres de puntjes op de i te zetten zodat we konden oogsten op het WK.

In de trainingen merkten we direct dat we scherp waren en continu harder gingen dan de concurrenten.We zijn het evenement goed begonnen met een een vliegende start, een 1-5 en stonden op een derde plaats. De rest van de week verliep in een soort van flow en vielen nooit meer van het podium af. We hebben nog wel een uitglijder gemaakt (32ste plek) maar de rest was goed genoeg om de medal race in te gaan als nummer 3. Onze serie tot dan was 1-5-5-6-1-4-32-6-12-4.

De medal race verliep goed en we konden verdedigen op nummer 4 en 5. Uiteindelijk wisten we de finishlijn te passeren als nummer 5. Yes, eindelijk een volle nominatie en tevens een enorme tik uitgedeeld aan onze landgenoten" Team Steven" Ze konden ons alleen nog passeren als ze 1 of 2 zouden worden op het WK in Barca, een bijna onmogelijke opgave.

Na Hyeres zijn we 4 dagen thuis geweest om vervolgens gelijk door te gaan naar Barcelona. Naast ons trainingsprogramma hebben we daar ook kunnen genieten van de prachtige stad. Segra familia bezocht, dat ding is nog steeds niet af en hebben we een dagje gekeken op het circuit van Barcelona om de kwalificatie van Formule 1, prachtig!

Het WK was begonnen en eigenlijk wisten we na dag 1 al dat we na onze volle nominatie de selectie ook hadden gewonnen. Team Steven zeilden slecht en ook wij zeilden onder de maat maar wel met controle op onze landgenoten. Na 6 wedstrijden was de kwalificatie over, TeamCoster in de goldfleet en Team Steven in de silverfleet. Ondanks ons teleurstellende resultaat op het WK, 18e overall, hebben we de selectie gewonnen en is onze ticket naar de Spelen verzilverd.!

Lieve vrienden van TeamCoster zonder jullie was dit nooit gelukt, zonder jullie steun hadden we nooit onze Olympische Campagne kunnen afmaken. Doordat jullie en wij natuurlijk ook geloof hadden in een goede afloop is het ons gelukt, we gaan naar de Olympische Spelen! Wij zijn jullie hier erg dankbaar voor!

Nu doorpakken op weg naar Londen en eindelijk een medaille winnen. We zijn er al 12 jaar voor bezig, driemaal is scheepsrecht toch?!!

Afgelopen zaterdag vertrokken wij alweer  naar Weymouth om Sail for Gold te zeilen. Eindelijk op het water zeilen waar we zo naar uitgekeken hebben. En nu gelukkig met een Olympisch ticket op zak!

Onze nieuwe boot staat klaar, hier gaan we Sail for Gold mee zeilen om te kijken of dit ons iets extra's brengt, net een beetje meer snelheid zou mooi zijn. Als dat niet het geval is zeilen we de Olympische Spelen gewoon in de boot van Hyeres, want oh wat gingen we daar hard!

London here we come!


Groeten namens TeamCoster,
Sven

woensdag 8 februari 2012

Tweede tijdens de eerste Worldcup van 2012 in Miami!


Na de Noord- Amerikaanse kampioenschappen, die we wisten te winnen, hadden we een kleine week training in Miami. Kleine puntjes die we moesten verbeteren hebben we aangepakt en daarnaast hebben we veel oefenwedstrijden gevaren. Eigenlijk was het zo dat elke wedstrijd die we voeren we elke keer wel bij de eerste 3 zaten, al waren de deelnemers een stuk sterker dan tijdens de NA kampioenschappen. Ineens merk je dat mensen op de haven over je beginnen te praten, hoe is het toch mogelijk dat die Costers ineens zo goed zeilen, we kregen zelfs complimenten van geduchte tegenstanders.
Vol vertrouwen gingen we van start tijdens de Miami OCR, de eerste Worldcup van het jaar, die plaatsvond van 23-27 januari.

Onze eerste wedstrijd wisten we gelijk te winnen. Snelheid was goed en eindelijk geeft dit je het zelfvertrouwen waar we al meer dan een jaar naar op zoek waren.
Doordat de wind helemaal weg viel bleef het op deze eerste dag maar bij 1 wedstrijd.

Dinsdag: dag 2
Om het programma van 10 wedstrijden af te kunnen werk
en moesten we op de tweede dag 3 wedstrijden varen. Het
was weer een moeilijk dagje maar door stabiel te zeilen konden we een goede dagscore neerzetten, 3-3-7. Tevens konden we, als we hier de kans voor zagen, de Australiërs (huidig Wereldkampioenen) controleren.

Woensdag: dag 3
We gingen steeds stabieler varen. De wind zat overal en nergens en er gebeurde veel dingen op de baan. Soms zat de wind op links en soms op rechts. Tegenstanders begonnen fouten te maken en teveel risico te nemen. We lieten ons niet uit het veld slaan en scoorden een 5-6. Zelf ben je niet tevreden je wilt meer en je wilt het nu. Je begint weer te wennen aan vooraan varen dus dan wil je als het even kan ook winnen. De Australiërs voeren net iets beter, al scheelde het weinig.

Donderdag: dag 4
We stonden 2e overall en wilden graag een plek hoger, of dit nou realistisch was of niet, we gingen ervoor! Zonder veel risico te nemen en met een super snelheid voeren we een 3-3. De wereldkam
pioenen voeren een 6-1, we liepen dus wel wat in maar het was nog niet genoeg om te winnen. Keulen en Aken zijn ook niet in een dag gebouwd dus rustig aan het is januari en de Spelen zijn eind juli.

Vrijdag: dag 5
Inmiddels heb je wel door dat je tot de beste 2 van het evenement hoort en je zet de aanval waar kan ook volledig in. De eerste race ronde we als nummer 1 de boei. Na een perfect voordewinds rak liepen we veel uit en kun je gaan verdedigen op nummer 2, de Amerikanen. Zonder teveel te kijken naar de Australiërs merkten we na 10 min in het kruisrak dat de Ozzies hard aan het inlopen waren. We hadden een shift niet gezien en werden deze wedstrijd 2, de Australiers 1. Zonde, hier moeten we echt beter in worden! De laatste wedstrijd werden we 6e en de Ozzies wisten ook deze wedstrijd te winnen. Een gat van 10 punten was een feit dus moesten we een goede medal race varen om uiteindelijk te winnen. Gelukkig hadden we wel een gat van 13 punten op het Griekse team wat 3e stond.

Zaterdag: dag 6
De dag van de Medal race en tevens de afsluitende race voor goud, zilver of brons.
Aangezien de Australiers geen 3 meer konden worden en alleen nog hun overwinning aan ons konden verliezen wisten we dat het een moeilijke race ging worden.
Gelijk nadat het 5 min schot was gegaan zagen we een match race aankomen. De Australiërs wilden ons wegbrengen om hun overwinning veilig te stellen. Voor ons slecht nieuws want je kunt dan niet je eigen wedstrijd varen en tevens misschien wel zilver of brons verliezen. Gelukkig gebeurde dit niet en konden we als 8ste eindigen, de Grieken werden 4 en de Australiers 10. Het zilver was veilig!
Wat een trip en wat een gave resultaten in dit belangrijke Olympische jaar. Hier train je zo lang voor en als het er dan ook nog eens uitkomt op het juiste moment dan ben je oprecht even blij. De stap van steeds rond 15e overall naar podium is groot, de afgelopen maand geeft ons een enorme boost richting de rest van het jaar.

In de vorige blog schreef ik dat kwalificatie en eventueel een medaille op de Olympische Spelen echt mogelijk is. Nu durf ik te zeggen dat buiten dat het mogelijk is we zeker weten dat we weer een grotere kans ma
ken om dit te gaan realiseren. Door de resultaten van de afgelopen 3 weken zijn we op de World Ranking weer gestegen van 11 naar 5, dit geeft veel vertrouwen. We gaan ervoor en willen jullie wederom danken voor jullie trouwe support en steun.

Eind maart begint de volgende Worldcup, de Princes Sofia cup in Palma de Mallorca. Voordat deze Worldcup begint gaan we eerst nog op 3 trainingsstages om straks wederom een goed resultaat neer te kunnen
zetten.

Op naar een top 3 plek op de wereld ranglijst!

Groeten

Kalle & Sven


donderdag 19 januari 2012

Miami 2012, De Noord Amerikaanse kampioenschappen

Het mag eigenlijk niet meer maar we willen jullie toch nog een gelukkig nieuw jaar wensen!


Zoals ik in de vorige blog heb geschreven zou het een knallend 2012 gaan worden en ik kan niet anders zeggen dan dat we een flitsende start hebben gemaakt…!

Deze flitsende start van 2012 begon eigenlijk 10 uur voordat we in Nederland het nieuwe jaar zouden inluiden.


Kalle was achtergebleven in Australië om vakantie te vieren met zijn vriendin Carolien. Om 2 uur middags oudejaarsdag (daar oud & nieuw) ik Kalle bellen om ze een gelukkig nieuwjaar te wensen. Normaal neemt hij altijd op maar dit keer werd ik continue weggedrukt.


Om 16.00 uur, inmiddels 2 uur in het nieuwe jaar kreeg ik een teken van leven. Hij belde me op met de gelukkige mededeling dat hij op zijn knieën was gegaan om Carolien ten huwelijk te vragen.. Helemaal in stijl met een ring, champagne en niemand om hun heen. Natuurlijk heeft ze ja gezegd en gaan ze trouwen, wat een feest en wat een heerlijke start van 2012!


Op 9 januari zijn we vertrokken naar Miami om ons voor te bereiden op het Noord-Amerikaanse kampioenschap en de Miami OCR. Anders dan normaal hebben we ervoor gekozen om een rustige voorbereiding te doen en niet te veel te trainen want inmiddels weten we wel hoe we de boot hard moeten laten gaan. De goede kant op varen is natuurlijk een ander verhaal. En juist hieraan hebben we veel aandacht besteed door andere afleidende factoren af te sluiten.


Aangezien we geen deel meer uitmaken van Nationale selectie of kernploeg hebben wij geen recht op financiële ondersteuning. Met behulp van de 'Vrienden van Team Coster' en daarnaast geld besparen waar mogelijk, kunnen wij onze Olympische campagne voortzetten.


Ook krijgen wij de hulp van een paar belangrijke suppliers, Gill Marine die ons eigenlijk al vanaf dag 1 ondersteund met al onze zeilkleding, Harken (al onze zeilblokken) en natuurlijk Marlow Ropes.


Via een vriend van ons hebben we een boot geregeld op de Coral Reef Yacht Club. Een 38 foot raceboot waar we prima op kunnen slapen. Deze andere weg, waar niks voor je wordt geregeld, is even wennen maar absoluut alleen in positieve zin. Terug bij de roots hoe we ooit zijn begonnen, dat geeft een goed gevoel!


Het Noord-Amerikaans Kampioenschap begon op 13 januari met 22 boten en 10 nationaliteiten. Niet een heel sterk veld maar toch 4 jongens uit de top 10 van de wereld.


Dag 1

Onze eerste dag werd gekenmerkt door weinig wind en we begonnen met een 2e plek, de laatste wedstrijd van die dag wisten we te winnen. Het geeft een prettig gevoel om na de eerste dag gelijk aan de leiding te gaan.


Dag 2

Het ging eigenlijk nog beter, start was goed, elke klap was raak en ook de snelheid waar we in Perth zoveel tijd aan hebben besteed was top. Race 3 en 4 wisten we te winnen. We werden echter wel op de hielen gezeten door het sterke team uit Amerika van Stu Mcnay-Bhiel. Zij wisten de laatste race te winnen en wij werden 2e. Overall stonden we pas een punt voor op de Amerikanen met nog 3 wedstrijden te gaan.


Dag 3

Vanaf de start wisten we dat we goed moesten kijken naar de Amerikanen, we lieten ons niet afleiden en bleven het spel spelen waar de Amerikanen fouten bleven maken. De eerste wedstrijd werden wij 1 en USA 7e.

De tweede wedstrijd gebeurde er weer hetzelfde, we dekte ze van de start keurig af en zij moesten wegklappen naar andere wind die ze niet konden vinden. Resultaat: wij eerste en zij 6e.


Met nog een wedstrijd te gaan waren we al Noord-Amerikaans Kampioen maar toch wilden we ook de laatste wedstrijd laten zien wat we kunnen. Het Oostenrijkse team wist deze wedstrijd te winnen en wij werden 2e de Amerikanen 3e en de Zweed 4e.


Uiteindelijk hebben we het evenement gewonnen met een serie van: 2-1-1-1-2-1-1-2.


Het jaar zo beginnen geeft vertrouwen en een enorme boost voor de rest van 2012!

Op maandag 23 januari start de Miami OCR, de eerste Worldcup van 2012. De kop is eraf en we hebben er zin in!



Als we terug kijken op onze voorgaande Olympische jaren 2000-2004-2008 waren het altijd onze sterkste jaren. Wij gaan er alles aandoen om dat in 2012 ook te laten gebeuren en dan sluiten we onze Olympische carrière op een waanzinnige manier af!





Groeten vanaf de boot in de haven van de Coral Reef Yacht Club,


Kalle & Sven